Back المعرض الوطني (لندن) Arabic المتحف الوطنى فى لندن ARZ London Milli Qalereyası Azerbaijani Лонданская нацыянальная галерэя Byelorussian Национална галерия (Лондон) Bulgarian ন্যাশনাল গ্যালারি Bengali/Bangla National Gallery Londrez Breton Nacionalna galerija BS National Gallery de Londres Catalan Národní galerie (Londýn) Czech
National Gallery ye'l principal muséu d'arte de Londres, asitiáu na llende norte de la plaza Trafalgar Square perteneciente al conceyu de Westminster, nel centru del Gran Londres. Inaugurada en 1824, tien una coleición de más de 2300 pintures, mayormente europees, d'un ampliu periodu históricu ente 1250 y 1900. Pol so conteníu ye una pinacoteca y non un muséu xeneralista, pos nun exhibe escultures nin otres artes, que amuésense n'otros importantes museos de la capital. Les escultures y artes decoratives tán nel Victoria and Albert Museum; el Muséu Británicu alluga arqueoloxía y dibuxos, principalmente; y l'arte posterior a 1900 exhibir en Tate Modern. Delles pintures d'autores británicos exhibir na Galería Nacional, pero la Coleición Nacional d'Arte Británico concéntrase principalmente nel muséu Tate Britain, específicamente dedicáu al arte del país.
La Galería Nacional ye una exempt charity (entidá ensin ánimu d'arriquecimientu) y un departamentu públicu del Departamentu de Cultura, Media y Deporte.[1] La so coleición pertenez al pueblu inglés y l'accesu ye gratuitu, magar pa delles esposiciones temporales sí se riquir el pagu d'una entrada. La Galería Nacional considérase como unu de los museos d'arte más visitaos del mundu dempués del Muséu del Louvre de París, el British Museum en Londres, y el Metropolitan Museum of Art de Nueva York.[2]
A diferencia de museos comparables nel continente européu, como'l Louvre parisín o'l Prau de Madrid, la Galería Nacional nun se formó nacionalizando una coleición real d'arte. La coleición de los monarques ingleses subsiste a día de güei como ente independiente (Royal Collection). La Galería Nacional crear con una finalidá didáctica, pa faer accesible l'arte a toles clases sociales, y dio los sos primeros pasos en 1824 cuando'l gobiernu británicu mercó 38 pintures de los herederos de John Julius Angerstein, un corredor de seguros y patronu de les artes. Dempués d'esta compra fundacional, la galería arriquecióse principalmente con alquisiciones efectuaes polos sos primeros direutores (destaca Sir Charles Lock Eastlake) y por donaciones privaes, que inclúin alredor de dos tercios de la coleición.[3] El repertoriu actual ye pequeñu en cifres comparáu con munchos museos nacionales europeos, pero ye enciclopédicu n'algame; munchos de los mayores llogros de la pintura occidental "dende Giotto hasta Cézanne"[4] tópense representaos con importantes exemplos. Solíase dicir qu'esti muséu yera unu de los pocos con rangu nacional que tien espuestes toles sos obres, dada la so alta calidá[5] pero anguaño nun asocede asina: el muséu sí tien obres almacenaes, debíu a la constante crecedera numbérica de la coleición y a una exhibición de los cuadros más folgosa.
L'actual edificiu de la Galería Nacional, foi diseñáu por William Wilkins ente 1832 y 1838. Solo la fachada en Trafalgar Square permanez esencialmente ensin cambeos dende'l so orixe, pos l'edificiu foise espandiendo poles sos fachaes a lo llargo de la historia. L'edificiu primitivu de Wilkins foi munches vegaes criticáu pol so diseñu impersonal y pola so falta d'espaciu; el segundu problema solliviar col establecimientu de la Tate Gallery pal arte británico en 1897. Con tou, el muséu siguió riquiendo más espaciu y a finales del sieglu XX sumó l'ala Sainsbury, una estensión nel llau oeste del muséu diseñada por Robert Venturi y Denise Scott Brown que ye un notable exemplu de l'arquiteutura Posmodernista n'Inglaterra.
- ↑ «Constitution». The National Gallery. Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'abril de 2010. Consultáu'l 14 de marzu de 2010.
- ↑ Top 100 Art Museum Attendance, The Art Newspaper, 2014. Retrieved on 10 July 2014.
- ↑ Gentili 2000, p. 7
- ↑ Chilvers, Ian (2003). The Concise Oxford Dictionary of Art and Artists. Oxford Oxford University Press, p. 413. The formula was used by Michael Levey, later the Gallery's eleventh direutor, for the title of a popular survey of European painting: Levey, Michael (1972). From Giotto to Cézanne: A Concise History of Painting. London: Thames and Hudson
- ↑ Potterton 1977, p. 8